Bago ang huling tren, sumasalungat ako sa daloy ng mga tao at tumungo sa mas malalim na lugar sa downtown. - - Sa kabila ng pagiging nasa isang malaking lungsod, may isang babaeng nakayuko sa isang desyerto sa likod na eskinita. - - Nang lapitan ko siya at kausapin, nalaman kong may inosenteng hangin pa rin siya sa kanya. - - When I talked to her, she said, ``May kainuman ako, so why not...'' she says, mukhang maluha-luha na siya. - - Nang tanungin ko siya ng mga detalye, sinabi niya na hindi lamang ang kanyang mga alaala kundi pati na rin ang kanyang wallet ay nawawala at hindi na siya makagalaw. - - Marahil dahil sa kanyang pagiging family-oriented, inaalala pa rin niya ang kanyang nakababatang kapatid sa kabila ng kanyang kalagayan. - - Kahit na nakikinig ako sa kanyang pagsasalita, ang aking isipan ay napuno ng mga pag-iisip tungkol sa mga namamagang dibdib ng babaeng ito, sa kanyang minsang nakikitang baywang, at sa kanyang damit na panloob. - - Pinipigilan ang kanyang pananabik, binuhat niya ang kanyang babae at dinala sa kanyang bahay. - - Bago umabot sa kama ang babae ay nakatulog na siya sa sobrang ginhawa. - - Dahan-dahan kong inabot para hawakan ang matigas niyang batang katawan, pinipilit na huwag siyang gisingin...